Landour

Droga pnie się w dżungli jak wąż, gór mieszkaniec,

zewsząd lśnią urwiska, wśród drzew białe wille

znają wciąż Kiplinga. Tropikalny taniec

zmysły wciąż ogarnia. Stada małp są ciche.

Tu imperium armie chorym swym żołnierzom

zbudowały szpital pośród chłodnych wiatrów,

trumny krwią zmęczonych dając białym śniegom,

które zimą w Landour rosną w cieniu piargów.

Tu w Wiktorii imię duma Wysp Brytyjskich

zaznawała śmierci. Tu kościelne dzwony

wybijały koniec dla najeźdźców silnych.

A tutejsi nieśli panom swym zasoby,

wielkie butle whisky wśród mosiężnych krzyży,

oraz listy z dali, prosto z metropolii.

11 listopada 2010

Mussoorie